Informatie vragenlijsten/enquête voor studenten en docenten

 

Regelmatig komen er verzoeken binnen van studenten met de vraag of wij hun kunnen helpen met het vinden van gedetineerden die hun vragenlijst/enquête in willen vullen voor een eindwerk, project etc. Maar eens ingevuld horen wij, noch de gedetineerden, zelden meer iets terug van de studenten. Wat wordt er met de lijsten gedaan? Waar zijn de vragen in verwerkt?  een kopie van het uiteindelijk verslag?

Gedetineerden hebben daardoor het gevoel gekregen dat ze enkel worden gebruikt, ze hebben geen vertrouwen meer dat het ergens toe bijdraagt en dat het verder dus zinloos is. Hun motivatie is daarom gezakt naar het nulpunt, mede omdat sommige vragen veel van hun vergen. Kortom enige vorm van feedback is echt nodig voor blijvende verbinding op dit gebied tussen ‘buten en binnen’ de muren.

Gedetineerden hebben wat terughoudend aangegeven, afhankelijk van de vragen, dat ze alleen nog (eventueel) willen meewerken als er vooraf feedback wordt gegarandeerd!!!! En graag vooraf aangeven van welk niveau. Een korte inleiding voorafgaand aan de vragen is zeer wenselijk!

Bij voorbaat dank!

VN keurt Mandela-regels goed

Op 17 December 2015 heeft de Algemene Vergadering van de verenigde naties bij resolutie 70/1751
de herziene Standard Minimum Relus for the Treatment off prisoners aangenomen en ze besliste ook
dat te tekst als "The Nelson Mandela Rules" zou worden herdoopt.
De internationale Nelson Mandela Dag (18 Juli ) zal worden aangewend om humane detentieomstandigheden
te promoten, om te sensibiliseren rond gedetineerde als blijvend deel uitmakend van de samenleving
en om het werk van het gevangenispersoneel te waarderen als bijzonder belangrijke maatschappelijke dienstverlening.

Chris Herman in FATIK (2016) , nr 148, p 17-24

11 april 2015: Interneren is geen kunst

Hoe zot ben je eigenlijk?

We kennen het allemaal nog uit onze schooltijd: “Jij bent een dikke zot!”. En we roepen terug: “Jij bent een nog grotere zot!”.
En op de speelplaats, op de schoolbanken, in de schriftjes en op de pennenzakjes verscheen de universeel herkenbare tekening van het “manneke zot”.

Maar wanneer beschouwen we iemand als gek?
Wat bedoelen we met het woord “geestesstoornis?

De media staan vol met begrippen als ADHD, schizofrenie, psychopathie, bipolaire stoornis en depressie.
Voor behandelingen en oplossingen kunnen we terecht bij de psychiatrie, maar tegelijk stellen we vast dat evenveel antwoorden nog veel meer vragen oproepen.

Interneren: geen kunst?

Al van bij het ontstaan van België worstelde de wetgever met de juiste aanpak van onderdanen bij wie er een hoek af is. Een eerste poging was de Wet op de Behandeling van de Krankzinnigen uit 1850. Later, in 1930, kregen we de Wet op de Bescherming van de Maatschappij tegen Abnormalen en Gewoontemisdadigers, die in 1964 werd herzien.

Wanneer vormt een persoon een gevaar voor zichzelf, zijn directe omgeving of de bredere samenleving en wanneer niet? In elk geval, het kan alle richtingen uit. Bekend is de gezinsverpleging in Geel, waarbij mensen met een geestesstoornis opvang krijgen in een gastgezin. Anderen komen terecht in psychiatrische inrichtingen of worden in sommige gevallen gecolloceerd. Als er ook een misdrijf wordt gepleegd door iemand die ontoerekeningsvatbaar wordt verklaard, kan die persoon worden geïnterneerd en bestaat de kans dat hij of zij in de gevangenis terechtkomt. Omwille van het plaatsgebrek in gespecialiseerde inrichtingen, is het aantal geïnterneerden in de Belgische gevangenissen opgelopen tot ongeveer 1300. Medio jaren negentig kreeg ons land het bezoek van het Europees Comité tegen Foltering en Onmenselijke Behandeling. Deze organisatie kwam tot de conclusie dat de behandeling van geïnterneerden in de gevangenissen niet voldeed. Nadien is België nog meermaals veroordeeld en is het aantal geïnterneerden dat een schadevergoeding van de staat kreeg, gestegen tot 22. De publieke opinie werd tussendoor nog wakker gehouden met de commotie die ontstond naar aanleiding van de vraag tot euthanasie door de geïnterneerde Frank Van Den Bleeken.

Loop je even met ons mee?

Graag nodigen we je uit voor een tocht avant la lettre door onze tentoonstelling. Wie weet vind je, langs de voorwerpen en filmbeelden flanerend, wel een paar antwoorden op de soms ingewikkelde vragen…

Outsiderkunst in 3D

“Outsiderkunst” is eigenlijk het verzamelwoord voor kunst die gemaakt wordt door mensen van wie wordt verondersteld dat zij een psychiatrische afwijking hebben.
Op de eerste stopplaats tonen we enkele driedimensionale voorwerpen.

Outsiderkunst in 2D

De tweede halte wordt opgeluisterd met enkele schilderijen, opnieuw van de hand van outsider-kunstenaars.

Foto’s Lieven Nollet

10 levensgrote zwart-witfoto’s over het leven van geïnterneerden in de Belgische gevangenissen vullen een derde cluster.
De foto’s zijn een selectie uit het boek “Geen schuld, wel straf” van deze bekende Gentse fotograaf.
Apparaten uit een donker verleden

In het verleden werd niet altijd even zachtzinnig omgegaan met krankzinnigen. Mensen werden in een dwangbuis gestoken, kregen elektroshocks, werden op hun bed vastgeriemd of ondergedompeld in een bad met een badplank die alles afsloot. Een indrukwekkende collectie waar je wat ongerust van wordt en die ons, net als de vorige onderdelen, werd uitgeleend door het Museum Guislain te Gent.

Merksplas: inrichting van “sociaal verweer”

Oorspronkelijk werden in Merksplas-Kolonie landlopers opgevangen, mensen van wie al gauw werd gezegd dat daar ook “een hoek af was”.
Na WO I zorgde Merksplas voor de opvang van circa 3000 psychiatrische patiënten uit Noord-Frankrijk.

Vanaf begin jaren ’80 liep een beloningssysteem (Token Economy), en in 2009 ging het project “De Haven” van start voor de begeleiding van geïnterneerden met een verstandelijke beperking.

Forensisch Psychiatrisch Centrum Wondelgem

Het FPC in Wondelgem bij Gent staat thans model voor de huidige aanpak van de gesloten psychiatrie. Tegelijk is het een poging om het grote aantal geïnterneerden in de gevangenissen een beetje te verlagen.

Cinema die pakt: 9999

Op de twee laatste haltes vertonen we op vaste uren de integrale versie van de film “9999” door Ellen Vermeulen. Daarnaast worden pakkende fragmenten uit de film herhaald op TV-schermen. Deze prent geeft een indrukwekkende inkijk in het leven van de geïnterneerden in de gevangenis van Merksplas.

Wat zou je zelf doen?

In de tentoonstelling vertellen we u een paar verhalen die vragen oproepen. Graag kregen we van u een oplossing. Mag de persoon naar huis, op voorwaarde dat hij begeleiding krijgt? Moeten we hem of haar laten opnemen in een psychiatrische kliniek? Of sluiten we hem op de gevangenis als gewone veroordeelde of geïnterneerde?

Erfgoeddag 2015: “ERF!” – 26 april

“Interneren is geen kunst” sluit naadloos aan bij het thema van de Erfgoeddag 2015. De kunst is om geïnterneerden een menswaardige opvang en behandeling aan te bieden. Bepaalde vormen van geestesziekte zijn erfelijk, en zijn de kunstuitingen van deze mensen dan ook erfelijk? En tenslotte: de behandeling van geïnterneerden kan alleen maar beter worden omdat de opgedane kennis van vroeger ook geërfd wordt.

Praktische info

De tentoonstelling "Interneren is geen kunst" in de Landloperskapel van Merksplas, gaat door vanaf 11 april tot en met 26 april 2015.

Open:

- zaterdag en zondag, van 13u tot 18u.
- tijdens de week voor groepen op afspraak.

Inkom:

Combi-ticket 6€pp voor bezoek tentoonstelling + bezoek gevangenismuseum + gratis drankje.

Meer info:

Gevangenismuseum vzw

tel. +32 (0)14-63.36.24

e-mail: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

website: www.gevangenismuseum.be

meer info op www.gevangenismuseum.be

 

Werk zoeken als ex-gedetineerde: deel 2 - Tralies in de weg voor werk

Een relaas uit Krant X: Den Tony

Ik ben al even op zoek naar werk, écht werk. Ik moet zeggen dat het niet simpel is.
Ze zeggen hier dat je eerlijk moet zijn over je verleden. Ik heb dat eens gedaan.
Ik wou werken in de transport. Het ging allemaal goed, tot ze vroegen waarom ik in de gevangenis zat.
Heel eerlijk ben ik begonnen met de opsomming van de titels op mijn strafblad.
Ik zei "ja, meneer, ik wil dat wel doen, maar ik weet niet goed waar ik moet beginnen". "Begin maar van bij het begin", zei hij.
En toen begon ik: "in 1999 hebben ze mij opgepakt met drugs, in 2002 rijden met rijverbod, in 2008 containerdiefstal en drugstrafiek...".
Het sollicitatiegesprek was rap klaar. Ik mocht niet beginnen.

De volgende keer dacht ik dat ik slimmer was. Ik dacht, ze gaan mij hier niet meer hebben, met mijn zwart gat op mijn c.v.
Ik had een nieuwe c.v. gemaakt en al mijn werkervaring opgeschreven, ook die van in de gevangenis.
Zodat het leek dat ik altijd ben blijven werken. Ik vond dat het er goed uitzag: 3 maanden keuken, 6 maanden productiearbeid,
opleidingen gevolgd en doorgestroomd tot hoofdfatik. Dat laatste bleek achteraf ook geen goed idee, die baas vroeg wat 'fatik' wilde zeggen.
Ik viel weer door de mand...

Dat werk zoeken, het bezorgt ons toch vaak een zenuwinzinking.
Bij ons op de gang loopt er iemand rond met een kromme rug. Ik vind hem altijd een beetje ne rare.
Altijd met zijn gezicht naar de grond. Ik vraag altijd of hij iets kwijt is, of hij iets zoekt.
Dan draait hij zich om en gaat verder. Ik vind het maar een rare gast...

Maar ja... wie weet is die gast gewoon op zoek naar werk!

 

Krant X - december 2014

Boek in de kijker: Welkom in het hoofd van een moordenaar

Wat bezielt in godsnaam een manes om iemand te vermoorden?!
VRT-journaliste Machteld Libert maakte in samenwerking met strafpleiter Walter Damen en gerechtspsychiater Chris Dillen een verrassend menselijk portret van drie moordenaars.

Om tot dit boek te komen voerde mevrouw Libert urenlange gesprekken met drie moordenaars in Leuven Centraal.
Niet echt het meest gezellige onderwerp, laat staan locatie, maar toch slaagt ze erin om door hun gevangenisplunje heen te kijken en ene menselijk portret van de drie mannen in kwestie neer te zetten.