Morele schadevergoeding aan banden

Het wordt moeilijker om via de rechtbank geld te krijgen als een familielid sterft door een ongeval of een misdaad.

 

Stiefouders en -kinderen, feitelijk gescheiden partners, schoonouders en -kinderen, verloofden: ze komen niet meer voor in de nieuwe indicatieve tabel voor de schadevergoedingen. Die tabel is voor rechters de leidraad als ze moeten oordelen in zaken waarbij nabestaanden of slachtoffers een geldsom eisen voor de geleden schade of verlies. Een typisch voorbeeld hiervan zijn verkeersongevallen, maar de tabel geldt ook voor de familie van een slachtoffer van moord, een medische fout... Kortom, elk sterfgeval waarvoor iemand aansprakelijk kan worden gesteld. Het gaat om een paar duizend dossiers per jaar. Gewoonlijk keert een verzekering de schadevergoedingen uit.

‘Voortaan is de lijst van nabestaanden die sowieso recht hebben op een schadevergoeding, beperkt tot het kerngezin', zegt Walter Peeters. Als eremagistraat bij onder meer het Comité P en in Dendermonde schreef hij mee aan de indicatieve tabel.

Het gaat dus alleen nog over partners, ouders, kinderen, broers en zussen, grootouders en kleinkinderen. In de vorige editie was de lijst langer en niet beperkend. Iedereen die een band had met de overledene, had daardoor zo goed als zeker recht op een vergoeding.

In de nieuwe tabel staat: ‘Elke nabestaande (die niet op de lijst voorkomt, red.) moet het bewijs geven van een specifieke affectieve band. Dat geeft dan mogelijk recht op een vergoeding tussen 1.500 en 5.000 euro.'

Peeters:‘Mensen vonden het vanzelfsprekend dat ze recht hadden op geld als ze iemand verloren. Maar die schadevergoedingen zijn geen loterij. Als elke oom, tante, neef en nicht schadevergoedingen krijgt, nemen de kosten voor de verzekeraars toe. En uiteindelijk is het de maatschappij die daarvoor opdraait.'

Peeters denkt niet dat het voor nabestaanden een onmogelijke opdracht wordt om een hechte band aan te tonen. ‘Dat kan met kaartjes, foto's, mails... Tegenwoordig wordt alles vastgelegd. Het belangrijkste is dat mensen overwegen of het de moeite is hun verlies in een claim uit te drukken.'

De forfaitaire bedragen voor een morele schadevergoeding blijven gelijk: het minimum blijft 1.250 euro, het maximum 12.500 euro.

Bron: De Standaard